ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ ျမန္မာကေလးသူငယ္မ်ား ေရာင္းစားခံရမႈႏႈန္းမွာ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္သည့္ စာရင္းမ်ားအရ တႏွစ္လွ်င္ ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွိေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ကေလး လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးေရးအဖြဲ႔ ျဖစ္သည့္ Burma Anti Child Trafficking (Burma ACT) အဖြဲ႔မွ သိရသည္။ ထိုင္းအေျခစိုက္ Burma ACT ဒုတိယ တာ၀န္ခံ ဦးေစာေနဦးက “ေရာင္းစားခံရတဲ့ ကေလးေတြမွာ မိန္းကေလးက မ်ားတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကို မိဘေတြ ကိုယ္တိုင္က ေရာင္းစားတာ။ တခ်ိဳ႕က ကေလး ဗိုက္ထဲမွာကတည္းက ႀကိဳေရာင္းထားတာမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္” ဟု ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။ ကြန္ရက္ အဖြဲ႔၀င္ေပါင္း ၁၂ ခုျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ Burma ACT မွ ရရွိေသာ ကိန္းဂဏန္းမ်ားအရ ၂၀၁၂-၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ေရာင္းစားခံရသည့္ ကေလးသူငယ္ စုစုေပါင္း ၁၂၂ မႈကို ကူညီေပးႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ အဖြဲ႔ကို စတင္ခဲ့သည့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွ ယခုခ်ိန္အထိ လူကုန္ကူးခံရသည့္ ကေလးငယ္ေပါင္း ၁ ေထာင္ေက်ာ္ကို ကူညီေပးႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း ယင္းအဖြဲ႔မွ သိရသည္။ ေရာင္းစားခံရသည့္ ကေလးငယ္မ်ားမွာ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ကရင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ပဲခူးတိုင္းတို႔မွ အမ်ားဆံုးျဖစ္ၿပီး အငယ္ဆံုး ၁၀ ႏွစ္မွ ၁၈ ႏွစ္အတြင္းရွိကာ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံသားမ်ားက ကေလးတဦးလွ်င္ ထိုင္းဘတ္ ၅ ေထာင္ (အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၇၀ ေက်ာ္) မွ ၅ ေသာင္း (အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁၇၀၀ ေက်ာ္) အထိ ေပးကာ ၀ယ္ယူေၾကာင္း Burma ACT အဖြဲ႔မွ သိရသည္။ “ကေလးေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံထဲမွာ ပန္းေရာင္းခိုင္းတာ၊ သတင္းစာ ေရာင္းခိုင္းတာေတြ လုပ္တယ္။ တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြဆိုရင္ ျပည့္တန္ဆာလုပ္ငန္းေတြမွာ ခိုင္းေစခံေနရတာမ်ိဳး ရွိတယ္။ ေရာင္းစားတဲ့ ပြဲစားေတြက ဗမာေတြမ်ားတယ္” ဟု ဦးေစာေနဦးက ေျပာသည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ကေလးသူငယ္ ေရာင္းစားသည့္ အမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ တရားခံကို ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားထံ လႊဲေျပာင္းေပးေလ့ရွိၿပီး ၎တို႔အေနျဖင့္ မည္သို႔ ဆက္လက္ အေရးယူသည္ကိုမူ အခ်က္အလက္မ်ား မရရွိေၾကာင္း ဦးေစာေနဦးက ဆက္လက္ေျပာသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေရာင္းစားခံရသည့္ ကေလးငယ္မ်ားအား မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျပန္လည္ ျပဳစုေရးေက်ာင္းမ်ားသို႔ ပို႔ကာ အတန္းပညာ ဆက္လက္သင္ၾကားေပးျခင္း၊ လက္မႈအတတ္ပညာမ်ား ဆက္လက္သင္ၾကားေပးျခင္း၊ မိဘႏွင့္ ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေပးေၾကာင္း Burma ACT အဖြဲ႔၀င္ျဖစ္သည့္ Social Action for Women (SAW) အဖြဲ႔မွ ဦးမင္းမင္းက ေျပာသည္။ ထို႔အျပင္ ထိုင္း-ျမန္မာ အစိုးရၾကား အလုပ္သမားတင္သြင္းမႈ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (MOU) စနစ္ ေပၚေပါက္လာၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္း စာရြက္စာတမ္းမ်ားတြင္ အသက္လိမ္လည္ ျဖည့္သြင္းမႈမ်ား ရွိလာေၾကာင္း သိရသည္။ ဦးမင္းမင္းက “MOU ေတြ ေခတ္စားလာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္လာတယ္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္မျပည့္ေသးဘဲ လိမ္ၿပီးလုပ္တာကတဆင့္ လူကုန္ကူးမႈေတြအထိ ျဖစ္လာတယ္” ဟု ေျပာသည္။ ဦးေစာေနဦးက “က်ေနာ္တို႔က အေရးယူတဲ့ အဖြဲ႔မဟုတ္လို႔ အေရးယူလို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေရာင္းစားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မိဘေတြကို ပညာေပးမႈအပိုင္းေတြ လုိက္လုပ္တယ္။ မဲေဆာက္က ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြ အမ်ားဆံုးေနတဲ့ နယ္ဘက္ေတြကို ဆင္းၿပီး ျပဇာတ္ေတြ လိုက္ကျပတာမ်ိဳး လုပ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။ Burma ACT အဖြဲ႔မွ တာ၀န္ခံ ေဒၚၾကည္ျဖဴကလည္း “ကေလးေတြ ေရာင္းစားခံေနရတဲ့ အမွႈေတြကို အစိုးရတခုတည္း မဟုတ္ဘဲ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔လည္း ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ ဒါမွ လက္လွမ္းမမီတဲ့ ေနရာေတြအထိ ေရာက္ႏိုင္မယ္” ဟု ဆိုသည္။ ျမန္မာ-ထိုင္း ႏွစ္ႏိုင္ငံ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး နားလည္မႈ စာခြ်န္လႊာကိုလည္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ မူဆယ္ၿမိဳ႕တြင္ လူမႈ၀န္ထမ္းဦးစီး႒ာန၊ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္နင္းေရး အထူးအဖြဲ႔၊ ဂ်ပန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရက္မႈ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရး ဗဟိုအဖြဲ႔တို႔ ပူးေပါင္းကာ လူကုန္ကူး ခံရသူမ်ားအား ယာယီ လက္ခံေစာင့္ေရွာက္ေရး ေဂဟာကို ၂၀၀၉ ခုႏွစ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ ကေလး ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈကို ရာဇဝတ္မႈအျဖစ္ သတ္မွတ္လိုက္သည့္ ရာဇဝတ္မႈ တားဆီးေရး သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ကို အီတလီႏိုင္ငံ၊ ပါလာမိုၿမိဳ႕တြင္ ၂ဝဝဝျပည့္ႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔က ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ခဲ့ၿပီး ထိုေန႔အား ကေလးသူငယ္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈ ဆန္႔က်င္ တားဆီးေရးေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ထိုစာခ်ဳပ္ကို ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ၂ဝဝ၅ ခုႏွစ္တြင္ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရး ဥပေဒကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ျပ႒ာန္းခဲ့ၿပီး လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္ႏွင္းေရး အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ရပ္ကြက္ေက်းရြာ အဆင့္အထိ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္ႏွင္းေရး အဖြဲ႔မ်ား၊ အထူးေစာင့္ၾကည့္ အဖြဲ႔မ်ား ထားရွိခဲ့ၿပီး မဲေခါင္ျမစ္ဝွမ္းေဒသ ၆ ႏိုင္ငံႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္မွ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလအထိ လူကုန္ကူးမႈေပါင္း ၈၈၅ မႈကို ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး လူကုန္ကူးခံရသူ ၁,၉၃၈ ဦးကုိ ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့ကာ တရားခံ ၂,၄၅၃ ဦးကို အေရးယူႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ 

By Irrawaddy