ဒီေန ့ကြ်န္မတို ့ေက်ာင္းမွာဆုေပးပြဲလုပ္ပါတယ္...။ ဆုတက္ယူတဲ့ ကေလးေလးေတြ ႀကည့္ျပီး ရင္မွာ ပီတိျဖစ္ေနမိခဲ့ပါတယ္...။ အေတြးထဲလည္း စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနခဲ့မိတယ္...။ ဒီလိုနဲ ့ ဆုေပးပြဲအျပီး ကြ်န္မလည္းအိမ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္...။ အင္း၀ကေန တာ၀န္လာက်တဲ့ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းမေလး မ်က္နွာမႀကည္လင္တာေႀကာင့္ သူမစိတ္တစ္ခုခညစ္ေနျပီဆိုတာ ကြ်န္မသိလိုက္ရပါတယ္..။ ေမးႀကည့္မိေတာ့... ဆုေပးပြဲကိုလာႀကတဲ့ ေက်ာင္းသားမိဘေတြကိုႀကည့္ျပီး
သူ ့ဇာတိေျမေလးကိုလြမ္းလာတာရယ္.. သူ ့မိဘေတြကို လြမ္းလာတာရယ္ေႀကာင့္လို ့ သိခဲ့ရပါတယ္..။ကြ်န္မလည္းသူမစိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ျဖစ္ဖို ့အတြက္ ကြ်န္မအိမ္ကို အလည္ေခၚလာခဲ့ပါတယ္..။ဒီေန ့ေတာ့ ခါတိုင္းေန ့မ်ားလို
ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း အထီးမက်န္ေတာ့ဘဲ ကြ်န္မေနာက္မွာ အေဖာ္သူငယ္ခ်င္းမေလးပါလာခဲ့ပါတယ္။ဒီ့အတြက္
ကြ်န္မေပ်ာ္ေနခဲ့မိတယ္..။ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းမေလးကိုလည္း စိတ္ညစ္တာေပ်ာက္ေစခ်င္ခဲ့မိတယ္..။
သူမ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ စကားေတြေလွ်ာက္ေျပာလာရင္း တစ္ေနရာအေရာက္လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းတစ္ခုမွာ
ထိုင္ျပီး တစ္ခုခုကိုစိတ္၀င္တစားလုပ္ေနတဲ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္ကို ကြ်န္မ လွမ္းျမင္ခဲ့ပါတယ္..။အေသအခ်ာႀကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေလးေတြလုပ္ေရာင္းတဲ့ေစ်းသည္ေလးတစ္ဦး..။ဆိုင္ကယ္ကို ဆက္ေမာင္းလာရင္း..ကြ်န္မစိတ္ထဲ ေစာနကကေလးေလးေရာင္းတဲ့ အိမ္ေလးေတြအားေပးခ်င္လာမိတယ္..။ေစ်းေရာင္းမေကာင္းမွာကိုလည္း စိုးရိမ္မိလာတယ္..။ကြ်န္မတို ့ျမန္မာကားေတြထဲကလို ေစ်းေရာင္းမေကာင္းရင္ အိမ္ကေန ရိုက္နွက္မယ့္ မိေထြးမ်ားရွိေနမလားဆိုျပီး
ကြ်န္မေတြးမိတာနဲ ့တစ္ျပိဳင္နက္...ကြ်န္မဆိုင္ကယ္ေလးကို ကေလးေလးရွိရာကို ျပန္လွည့္ခဲ့ပါေတာ့တယ္..။
ကေလးေလးနားအေရာက္ "သား အိမ္ေလးေတြဘယ္လိုေရာင္းလဲ"လို ့ ကြ်န္မေမးလိုက္ပါတယ္..။ကေလးေလးက"တစ္လံုးကို ငါးရာပါဆရာမ "လို ့ျပန္ေျဖပါတယ္..။ကြ်န္မစိတ္ထဲ ကေလးေလးကို စကားေျပာခ်င္စိတ္ေတြေပါက္လာမိတာနဲ ့သိခ်င္တာေလးေတြ
ေမးခဲ့မိပါေတာ့တယ္..။
"သားသားနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"ေ၀ျဖိဳးပါဆရာမ"
"သားသားေက်ာင္းတက္ေသးလား"
"မတက္ဘူးဆရာမ "
"ဘယ္နွစ္တန္းနဲ ့ထြက္ခဲ့တာလဲသား"
"သားေက်ာင္းကိုလံုး၀ကိုမေနခဲ့ရတာပါဆရာမ သားအေမက သားသံုးလသားမွာ ေရာဂါနဲ ့ေသသြားတာပါ...။သားကအေဖ
နဲ ့ေနတာပါ...။သားတို ့ကဆင္းရဲေတာ့ ေက်ာင္းမေနနိုင္ပါဘူးဆရာမ.."
"သားအေဖက ဘာအလုပ္လုပ္တာလဲ"
"ခုအိမ္ေလးေတြေဆာက္တာပါဆရာမ သားက အေဖလုပ္ေပးတာေလးေတြကို လိုက္ေရာင္းတာပါ.."
"ဟုတ္လား သားႀကီးလာရင္ ဘာလုပ္မယ္စိတ္ကူးလဲ"
"ဒီအလုပ္ပဲ လုပ္ရမွာေပါ့...။သားက ဒါပဲလုပ္တတ္တာေလ..။
သားကိုအေဖက အရမ္းခ်စ္တယ္ဆရာမရဲ့..။သားကို ဘယ္
တုန္းကမွစုတ္စုတ္ခ်ာခ်ာမထားခဲ့ဘူး..။သားစားခ်င္တာလည္းေကြ်းတယ္သားမလိမ္မာတာရွိရင္ေတာ့ ရိုက္တယ္"
စုတ္စုတ္ခ်ာခ်ာမထားဘူးဆိုတဲ့စကားေလးက ကြ်န္မရင္ထဲ နင့္လို ့
သြားခဲ့ေစပါတယ္..။သားတစ္ေယာက္ရဲ့ အေဖအေပၚထားတဲ့ စိတ္..
မိမိဘ၀အေပၚ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျခင္းမရွိတဲ့ကေလးရဲ့စိတ္..အဲဒီစိတ္က
ကြ်န္မကို အသိတစ္ခုတိုးေစခ့ဲမိတယ္ေလ..။
"သား ခုလိုအလုပ္လုပ္ရတာ စိတ္ညစ္မိလား.."
"ဟင့္အင္း မညစ္ပါဘူးဆရာမ ...။အေဖကေျပာတယ္ ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပဲတဲ့..။အလုပ္လုပ္ရမယ္တဲ့..။အလုပ္မလုပ္ရင္လူမဟုတ္ဘူးတဲ့..
ေခြးနဲ ့တူမွာတဲ့.."
ကေလးငယ္အေျဖေတြမွာ တန္ဖိုးမျဖတ္နိုင္တဲ့ ဖေလာ္ေတြပါေနတာကို ကြ်န္မသတိထားမိလာပါတယ္..။တစ္နယ္တစ္ေက်းမွ လာေရာင္းရတာျဖစ္ေႀကာင္း အိမ္ငွားေနရေႀကာင္း အိမ္ငွားခေစ်းအရမ္းႀကီးတဲ့အေႀကာင္း..ေရာင္းရေငြထဲက
အိမ္ငွားခကို မနည္းစုရေႀကာင္း...သူ ့အေမက သူတို ့သားအဖ
ဘုရားပြဲေစ်း သြားေရာင္းေနတုန္း အိမ္မွာ ေသသြားခဲ့
ေႀကာင္း...အေဖေျပာျပလို ့သိရတယ္လို ့ဆိုပါတယ္..။ကြ်န္မ
ေမးခြန္းေတြေမးေနစဥ္တစ္ေလ်ာက္လံုး ကေလးရဲ့..မ်က္နွာကို
ေစ့ေစ့ႀကည့္ေနခဲ့ပါတယ္..။သူ ့မ်က္၀န္းထဲက အေျဖကိုရွာေနခဲ့ပါတယ္..။သူ ့ဘ၀သူ အားငယ္တဲ့အရိပ္အေယာင္
ဘာတစ္ခုမွ မေတြ ့ရပါဘူး..။သူ ့စိတ္ထဲမွာသူ ့အေဖဆီကရတဲ့ပညာနဲ ့
ႀကီးလာရင္အသက္ေမြးမယ္..အေဖကိုလုပ္ေကြ်းမယ္ဆိုတာေတြကို ျမင္ေနရပါတယ္..။ကြ်န္မ ကေလးေလးကို မခ်ီးက်ဴးဘဲမေနနိုင္ပါဘူး..။သူ ့ေနရာမွာ ကြ်န္မဆိုရင္..သူလိုေတြးတတ္ပါ့မလားေတာင္မသိပါဘူး...။ကြ်န္မလည္း ကေလးေလးကို မုန္ ့ဖိုးေလးနွစ္ေထာင္ေပးလိုက္ပါတယ္..။ကေလးက အစကမယူပါဘူး..။သူ ့အိမ္ေလးကိုပဲ၀ယ္ပါတဲ့..။အလကားမယူရဘူးလို ့
အေဖက မွာထားတယ္တဲ့ေလ..။ကြ်န္မအတင္းေပးေတာ့မွ ယူရွာပါတယ္..။အဲဒီမွာ ကေလးေလးက အိမ္ကေလးတစ္လံုး ကြ်န္မကို လက္ေဆာင္ေပးလာပါတယ္..။အဲဒီအိမ္ကေလးက ခုကြ်န္မစာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ ေနရာယူလို ့ေနပါေတာ့တယ္..။
တကယ္ေတာ့ဘ၀ဆိုတာကြ်န္မတို ့ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတဲ့အရာပါ..။ကြ်န္မ
တို ့ေတြ ရထားတဲ့ဘ၀ကို ဘာလို ့မ်ား စိတ္ပ်က္အားငယ္ေနမလဲေနာ္..။
ရွင္သန္ခြင့္ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ..မိမိတို ့ရရွိထားတဲ့ဘ၀ဆိုတဲ့အပင္ေလးကို ပိုးမထိုးေအာင္..ရွင္သန္ႀကီးထြားေအာင္ လုပ္ရမွာ ကြ်န္မတို ့တာ၀န္ပဲ
မဟုတ္ဘူးလားေနာ္..။ကေလးေလးကို နွဳတ္ဆက္ျပီး ျပန္အလာမွာ
ေတာ့ ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္းမ်က္နွာက စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အရိပ္ေတြ လံုး၀မရွိေတာ့တာကို ကြ်န္မေတြ ့ခဲ့ရပါတယ္..။သူငယ္ခ်င္း
မေလး ဘယ္လိုေနရမယ္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္သြားျပီထင္ပါတယ္..။
(မိမိဘ၀ကို အေကာင္းဆံုးတည္ေဆာက္နိုင္တဲ့ ဗိသုကာပညာရွင္မ်ား
ျဖစ္ႀကပါေစေနာ္)
ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
ဆုေဂ်
အင္းေလးမီဒီယာမွ ကူးယူမွ်ေ၀ပါသည္....
0 comments:
Post a Comment