ေခတ္ရဲ႕သားေကာင္

ခင္ၿငိမ္းသစ္
က်မ သူတို႔ကိုစေတြ႔တာက မယ္ေတာ္ေဆးခန္းက HIV လူ နာေတြကိုထားတဲ့ အခန္းမွာပါ။ က်မစိတ္ထဲမွာ ထူးဆန္းသြားတာက သူမ မွာေန႔ေစ့လေစ့ ကိုယ္ ၀န္နဲ႔မို႔လို႔ပါ။ သူမကိုၾကည့္ရတာ အသက္လည္းငယ္ပံုရပါတယ္။

သူမမ်က္ႏွာမွာ ငယ္ရြယ္သူတုိ႔သဘာ၀ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မူကို မေတြ႔ရပါဘူး သူ မမ်က္ႏွာဟာ ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္ညိဳး ေနတဲ့ ပန္းဖူးႏုႏုေလးနဲ႔တူပါတယ္ သူမဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ ပူေဆြးေနတာလဲတကယ္ဆိုရင္ သူမအရြယ္ကေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြေနရမွာ။ သူမ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ ဘ၀ကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္း လာရလဲဆိုတာကို သိခ်င္လာပါတယ္။

ပထမေတာ့ သူမေျဖခ်င္ပံုမရပါဘူး။ သူမ ယံုၾကည္လာေအာင္ စည္း႐ံုးရပါတယ္။ ယံုၾကည္ေတာ့မွ သူမ ရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း ကိုေျပာျပပါတယ္။

သူမ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ေနတယ္တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ကိုေျပာင္းလာတယ္။ ေတာင ္ဒဂံု ၅၆ ရပ္ကြက္မွာေနတယ္ တဲ့။ အခုသူမ အသက္ ၁၇ ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္။

သူမ ၀မ္းနည္းပမ္းနည္း ေျပာျပတာက ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ အေဖက ေဆာက္လုပ္ေရးတခုမွာ အလုပ္ ၀င္လုပ္တယ္။ ပထမပိုင္းတုန္း ကအဆင္ေျပတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကန္ထ႐ိုက္က အိမ္ေတြမေရာင္း ရေတာ့ ဆိုဒ္ေတြကို ရပ္ျပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ အေဖလည္း အလုပ္ျပဳတ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ အေဖက ရပ္ကြက္ထဲမွာ ပန္းရံတို႔လက္သမားတို႔ လုိက္လုပ္တယ္။ အေမက ရာသီေပၚစာေတြေရာင္းတယ္။ ဒါေပ မဲ့ မိသားစုအသံုးစရိတ္ မေလာက္ငပါဘူး။ က်မေအာက္မွာက ေမာင္တေယာက္ ညီမတေယာက္ရွိ တယ္။ ဒီေတာ့က်မ ၇ တန္းနဲ႔ ေက်ာင္းထြက္လုိက္ရတယ္။

အေဖက ပိုက္ဆံမေလာက္တိုင္း ေငြေခ်းရတာေပါ့။ အေမ အရင္းျပဳတ္ရင္လည္း ေငြေခ်းရတာဘဲ။ ဒီ ေတာ့ အေႂကြးေပၚအေႂကြးထပ္လာတယ္။ အတိုးကလဲ ၂၀ တိုးဆိုေတာ့ ဆပ္မႏိုင္ေတာ့ဘူး။ က်မအေဖ ကို ေငြေခ်းတာက ဒုရဲအုပ္တေယာက္။

အေဖ မဆပ္ႏိုင္ေတာ့မွန္းသိတဲ့ ဒုရဲအုပ္က အေဖ့ကိုေျပာတယ္။ က်မကို တ႐ုတ္ျပည္မွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ မလားတဲ့။ ၁ ႏွစ္ေလာက္ဆိုရင္ အေႂကြးေၾကတဲ့အျပင္ အရင္းအႏွီးေတာင္ရမယ္တဲ့။ က်မ စိတ္၀င္စား သြားတယ္။ က်မက ကုန္စံုဆိုင္ေလးဖြင့္ခ်င္တာ။ က်မတို႔ရပ္ကြက္က လက္လုပ္လက္စားေတြခ်ည္းပဲ။ သူတို႔က အလုပ္ျပန္မွ ဆန္၊ ဆီ၊ င႐ုတ္၀ယ္ၿပီး ဟင္းခ်က္ၾကတာ။ က်မတို႔ ေစာင့္ေရာင္းရင္ အရမ္း ေရာင္းရမွာ။ ဒါေၾကာင့္ က်မသြားမယ္လို႔ အေဖ့ကို ေျပာလိုက္တယ္။

အေဖက က်မသြားမယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာသြားရွာတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေဖတုိ႔ အသက္႐ွဴေခ်ာင္သြား မယ္ မဟုတ္လား။ ေနာက္တေန႔ ေငြရွင္ ဒုရဲအုပ္မိန္းမက က်မကို လာေခၚတယ္။ သူနဲ႔ ျမစ္ႀကီးနား သြား ရမယ္တဲ့။ က်မမွာ မွတ္ပံုတင္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ဒုရဲအုပ္က ခရီးသြားဖို႔ ေထာက္ခံစာ လုပ္ေပးတယ္။

ျမစ္ႀကီးနားေရာက္ေတာ့ အိမ္တအိမ္ကိုေခၚသြားတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာက်မထက္ ေစာေရာက္ေနတဲ့ မိန္းက ေလး ၅ ေယာက္ရွိတယ္။ က်မ ကအငယ္ဆံုး အႀကီးဆံုးက ၂၂ ႏွစ္။ အဲဒီအိမ္မွာ က်မတုိ႔ တညတည္း ရတယ္။ ေနာက္တေန႔ မနက္မွာ က်မတို႔အားလံုးကို ျမန္မာ မႏွစ္ေယာက္။ တ႐ုတ္တေယာက္က လာ ေခၚတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ကိုေရာက္ေတာ့ က်မတုိ႔ ၆ ေရာက္လံုးကို အခန္းတခုထဲမွာ ထည့္ပိတ္ထားတယ္။ က်မကို ပထမဦးဆံုး လာေခၚတယ္။ ၿပီး ေတာ့ စက္ႀကီးတခုထဲကို ၀င္ခိုင္းတယ္။ က်မကို လာေခၚတဲ့ ဗမာမက နင့္ကို ၁၅ ႏွစ္ ဟုတ္မဟုတ္ စစ္တာတဲ့။ က်မအသက္ကိုလည္း စစ္ၿပီးေရာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေလာက္ရွိ တဲ့ တ႐ုတ္တေယာက္နဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

က်မက အိမ္ေဖာ္လုပ္ဖို႔လာေခၚတယ္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ အမွန္က က်မကုိ မယားအျဖစ္ လာေခၚတာပါ။ သူ႔အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်မကို မယားအျဖစ္ ေပါင္းသင္းပါတယ္။ မဂၤလာေဆာင္ၿပီးေတာ့ က်မရဲ႕ လက္ေဗြ ပါတဲ့ ကဒ္ျပားတခုထုတ္ေပးပါတယ္။ မနက္ ဆိုရင္ ၄ နာရီ အိပ္ရာက ထရပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ ရွိ ေနတဲ့လူေတြရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥကို လုပ္ရပါတယ္။ ညဆိုရင္လည္း ၁၁ နာရီ ေက်ာ္ေလာက္မွ အိပ္ခြင့္ရပါ တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ က်မေရာက္တာ ၆ လေက်ာ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ က်မကိုယ္ က်မ သတိမထားမိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေဆး စစ္မယ္ဆိုၿပီး ေဆး႐ံုေခၚလာ ေတာ့က်မမွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ေဆးစစ္တာမွန္း ေသ ခ်ာမသိပါဘူး။

ကိုယ္၀န္ရွိေနမွန္းသိတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီးက်မကုိ တလတႀကိမ္ေဆးစစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိရဘဲ အရမ္းကိုေစာင့္ၾကည့္ ေနပါတယ္။

က်မေနရတာ အရမ္းက်ဥ္းက်ပ္ေနပါတယ္။ က်မဆက္ၿပီးေနခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ သူတုိ႔လစ္တဲ့ ခဏေလးမွာ က်မပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္။ လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ က်မဘယ္သြားလို႔ ဘယ္လာရမွန္းမသိပါဘူး။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနတုန္း တ႐ုတ္ရဲ ေရာက္လာၿပီး က်မကိုဖမ္းပါတယ္။ ရဲစခန္းမွာရွာေဖြစစ္ေဆးေတာ့ က်မဆီက သက္ေသခံကဒ္ျပားကိုေတြ႔ၿပီး က်မေယာက်္ား အိမ္ ကိုျပန္ပို႔ ေပးပါတယ္။ က်မအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ သူတို႔မိတ္ေဆြရဲ႕မိန္းမ (ဗမာအမ်ိဳးသမီး) ကိုေခၚၿပီး စကား ျပန္ လုပ္ခိုင္းပါတယ္။

သူက `က်မကို ကေလးအရင္ေမြးပါ။ ၿပီးရင္ထားခဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က် နင္ျပန္ခ်င္ရင္ျပန္ပို႔မယ္´ လို႔ေျပာပါ တယ္။ က်မလည္းအခြင့္အေရးရတုန္း က်မကိုအမနဲ႔ ဆက္သြယ္ခြင့္ေပးပါ။ က်မ ေနမေကာင္းေတာ့ အားငယ္တယ္´ လို႔ေျပာၿပီး အမကိုဆက္သြယ္ႏိုင္မယ့္ ဖုန္းနံပါတ္ ကိုေတာင္းထားလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကလူေတြလစ္တိုင္း အမဆီခိုးၿပီး ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ ပထမေတာ့အဲဒီအမကသူ႔ဆီ ဖုန္း ဆက္တာကို မႀကိဳက္ပါဘူး။ တေျဖးေျဖးနဲ႔မွ သူက်မကုိသနားလာေတာ့ က်မရဲ႕အျဖစ္မွန္ကို သူကေျပာ ျပပါတယ္။

က်မေယာက်္ားက HIV ပိုးရွိတဲ့လူတဲ့။ ဒါေၾကာင့္က်မကို ေဆးခဏခဏစစ္ေနတာတဲ့။ အရင္ကလည္း ဗမာမေတြကိုယူခဲ့ဘူးတယ္။ ေရာ ဂါကူးရင္ သတ္ပစ္လိုက္ေရာတဲ့။

HIV ဆိုတာဘာမွန္း က်မမသိပါဘူး။ ဘယ္လိုကူးလည္း က်မမသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မကိုသတ္ ပစ္မွာကိုေတာ့ က်မေၾကာက္ပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မကိုကူညီဖို႔ အသနားခံရပါတယ္။ အဲဒီအမကပဲ က်မမွာရွိတဲ့ကဒ္ကို မီးရႈိ႕ပစ္ဖို႔ ထြက္သြားၿပီးရင္ ရဲစခန္းတခုထဲကို၀င္ၿပီး အကူအညီေတာင္းဖို႔ တ႐ုတ္စ ကား နဲနဲပါးပါး သင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ပိုင္း က်မအမဆီကို ဖုန္းမဆက္ေတာ့ပါဘူး။ က်မ ထြက္ ေျပးရင္ သူပါဒုကၡေရာက္မွာ စိုးရိမ္လို႔ပါ။

က်မ ေနာက္ထပ္ ထြက္ေျပးေတာ့ အမေျပာတဲ့အတုိင္း လိုက္နာခဲ့ပါတယ္။ က်မကို နယ္စပ္က လူကုန္ ကူးမႈ ထိန္းသိမ္းေရးစခန္းကိုပို႔ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီစခန္းေရာက္ေတာ့ က်မကိုေဆးစစ္ပါတယ္။ က်မ ရဲ႕ေသြးအေျဖမွာ HIV ပိုးရွိေနၿပီးတဲ့။ က်မဗိုက္ထဲကကေလးက ေယာက်္ားေလးတဲ့။ က်မ ဘာမွမ တတ္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒီစခန္းမွာ က်မလိုပဲလူကုန္ကူးခံရတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ၂၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီ စခန္းမွာ က်မ ၂ ပတ္ေလာက္ေနလိုက္ပါတယ္။ စခန္းထဲမွာ က်မတို႔မၾကာခဏ စစ္ေဆးခံရတယ္။ ၿပီး ေတာ့ က်မတို႔ကို ေနျပည္ေတာ္က လူကုန္ကူးမႈေတြထားတဲ့ အက်ဥ္းစခန္းထဲမွာထားတယ္။ အဲဒီစခန္း ကို စစ္သားေတြကေစာင့္တယ္။ ေစာင့္တဲ့စစ္သားေတြက က်မတို႔ကို နင္တို႔ေထာင္က်ေနၿပီ ဒီေတာ့ ငါ တို႔နဲ႔ လင္မယားလို ေနၾကရေအာင္တဲ့။ က်မက ကိုယ္၀န္နဲ႔ဆိုေတာ့ ျငင္းလိုက္တယ္။ တခ်ဳိ႕ ေတြက ေတာ့ ေနၾကတယ္။ စစ္သားေတြနဲ႔ေပါင္းတဲ့ မိန္းမေတြကေတာ့ အေနအစားေခ်ာင္ၾကတယ္။

က်မကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္တယ္။ သူတုိ႔ေကၽြးတာကိုက်မ မစားႏိုင္ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔က်မ ကိုယ္၀န္ လပိုရင့္လာတယ္။ အဲဒီစခန္းကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့စစ္ဗိုလ္က က်မကိုေျပာတယ္ `နင့္ကိုေမြးေပးဖို႔ ငါတို႔မွာ ပိုက္ဆံ မရွိဘူး။ ဘယ္လက္သည္မွလည္ နင့္လို HIV ကို ေမြးေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ နင့္ကိုငါတို႔ လႊတ္ေပးလိုက္မယ္။ နင္ေျပးေပေတာ့တဲ့။ ၿပီးရင္ ျမ၀တီကိုေရာက္ေအာင္သြား ျမ၀တီေရာက္ရင္ တ ဘက္ကမ္းကိုကူး။ အဲဒီမွာ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းဆိုတာ ရွိတယ္။ HIV ေတြကို ေဆးကုေပးတယ္တဲ့။ ဒါ ေၾကာင့္ဒီကို က်မေရာက္လာတာ။ က်မသိခ်င္တာေလးကို သူမကို ေမးလိုက္ပါတယ္။ `သမီးက ေမြးၿပီး ရင္ ကေလးကို ျပန္ေခၚသြားမွာလား။

ဒီေတာ့ သူမက `မေခၚခ်င္ဘူး အန္တီ။ က်မက သက္ဆိုးရွည္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ကေလးဒုကၡ ေရာက္မယ္။ က်မ အေဖနဲ႔အေမသိ ရင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာမွာမဟုတ္ဘူး။ ေသခ်ာေမြးမယ့္ လူရွိရင္ ေတာ့ေပးခ်င္တယ္။ က်မကေလးကိုထားၿပီးထြက္မေျပးပါဘူး။ ကေလးကို ဘယ္သူေခၚသြားလည္းဆို တာ ေသခ်ာသိခ်င္ပါတယ္။´

ေအာ္…သူမမွာ မိခင္ေတာ့စိတ္ေတာ့ ရွိသားပဲ။ တကယ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ ဆင္းရဲမြဲေတ တာေၾကာင့္ လူကုန္ကူးသူေတြရဲ႕ ပစ္မွတ္က ျမန္မာျပည္ ျဖစ္လာပါတယ္။ နအဖ ကဘယ္လိုပဲ လူကုန္ ကူးမႈေတြပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ေနပါတယ္ေျပာေျပာ။ အမွန္တကယ္က လူကုန္ကူးမႈေတြရဲ႕ အဓိက လက္သည္က နအဖ စစ္အစိုးရ ကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ခင္ၿငိမ္းသစ္

Photoby..fineartamerica.com

ေရာင္ျခည္ဦး အလုပ္သမာေရးရာဂ်ာနယ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ အတြဲ (၃) အမွတ္ (၂) မွ ကူးယူ ေဖၚျပသည္။
...