ေတာင့္တမိသည္ အမိရင္ခြင္

မျပည့္စံုမႈ
ဘက္လိုက္မႈ
ႏိုင့္ထက္စီးနင္းမႈေတြ
ႁပြမ္းေနတဲ့ ဒီေခတ္ဆိုးႀကီးထဲမွာ
ေလာကသခင္က
အေမ့ကို
က်မဘ၀ထဲကေန
အၿပီးတိုင္ ဆြဲေခၚသြားခဲ့တယ္။

လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက
အေမ လို႔ ေခၚခြင့္ မရခဲ့တဲ့ က်မ …
အေမ့ေမတၱာဆိုတာ
ေအးျမတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္တဲ့ …
အေမ့ရင္ခြင္ဟာ
ေႏြးေထြး လံုၿခံဳတယ္တဲ့ …
စာဆိုေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးဖြဲ႔ခဲ့ၾကေပမယ့္
က်မမွာ အဲသလို
လံုၿခံဳ ေႏြးေထြး ခ်မ္းေျမ့မႈကို
ရခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ မရွိခဲ့ပါဘူး။

' အေမရယ္
က်မကို တေယာက္တည္း
ဘာေၾကာင့္ ထားခဲ့ရတာလဲ '
ခဏခဏ ေမးမိခဲ့။

အေမသာရွိရင္…..
က်မလည္းပဲ
ဟုိေရာက္ သည္ေရာက္
၀မ္းေရတထြာ ျဖည့္ဖို႔ရာတြက္
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရွာရင္း
ႀကံဳေတြ႔ဆံုခဲ့ ဘ၀အေတြ႔အႀကံဳ
ျမင္ကြင္းေတြကို
အေမသာ ရွိေနၿပီး ေတြ႔ျမင္ ႀကံဳခြင့္ရရင္..
အေမဟာ
က်မဘက္က မားမားရပ္ၿပီး
ကာကြယ္ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ့္သူဆိုတာ
က်မ အႂကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္တယ္။

မဟုတ္မခံတတ္တဲ့ အေမ
ဘက္လိုက္မႈကို မႏွစ္သက္တဲ့ အေမ
ထက္ျမက္တဲ့ အေမဟာ
က်မအတြက္ေတာ့
မဟာတံတိုင္းႀကီးပဲေပါ့။

ဒီလိုပါပဲ
ဒီတေခတ္မွာ လူျဖစ္ရတဲ့
က်မတို႔ေတြဟာ
ေပျဖစ္တုန္းခံ တူျဖစ္ရင္ႏွံ
ရတဲ့ ဘ၀ေတြပါပဲ။

ဘယ္လို ဒုကၡ သုခေတြပဲ ႀကံဳရ ႀကံဳရ
က်မ အလိုခ်င္
အေတာင့္တဆံုးက
အေမ့ရဲ့ ေအးျမ ရင္ခြင္
ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခြင္ေလးပါပဲ။

(ေကဇီလင္း)
၃၁ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၈။