ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား ထမီ၀တ္ၾကသည္ .. (ေဆာင္းပါး)

ခေမာက္ေဆာင္းထားတဲ့ ဗီယက္နမ္မိန္းကေလး၊ ပုသိမ္ထီးနဲ႔သနပ္ခါးပါးကြက္ ျမန္မာမိန္းကေလး .. ဒီ၂ေယာက္ရဲ့ ဓါတ္ပံုေတြဟာ ျမိဳ႔ေပၚမွာ တမင္ဖန္တီးရိုက္ယူထားတာ မဟုတ္မွန္း ထင္ရွားပါတယ္။ ေက်းလက္ေဒသကို ကင္မရာမင္း ကိုယ္တိုင္ သြားျပီး ရိုက္ယူတာေၾကာင့္ သဘာ၀က်ပါတယ္။ လွပပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ ဟိုခ်ီမင္းျမိဳ႔ (ဆိုင္ဂံု) အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ မေန႔က အီးေမးမွာ Happy Planet လူမ်ိဳးအျဖစ္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံက ထိပ္ဆံုးအဆင့္ကို တက္လာပါတယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွႈ ၁၈ႏွစ္အၾကာမွာ တင္းတိန္ေရာင့္ရဲေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ေနာင္အေမရိကႏိုင္ငံမ်ားနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ကို တိုးကတ္လာပါတယ္။ ေငြေၾကးအားျဖင့္ေတာ့ ဆင္းရဲပါတယ္။ ဗီယက္နမ္မွာ တလကို လစာ အနည္းဆံုး ေဒၚလာ ၂၀၀ ကေန အမ်ားဆံုး ေဒၚလာ၅၀၀ေလာက္ပဲ ရပါတယ္။ ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားတေယာက္ လစာ ေဒၚလာ ၂၀၀ေလာက္ စတင္ရပါတယ္။ အလုပ္ၾကမ္း ေဆာက္လုပ္ေရးအလုပ္သမားလည္း ဒီေလာက္လစာေတာ့ ျမိဳ႔ၾကီးေတြမွာ အလြယ္တကူ ရပါတယ္။ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ Top Grade Welder တေယာက္ကို တနာရီ ၂ေဒၚလာမွ ၅ေဒၚလာေလာက္အလြန္ဆံုး လုပ္ခရပါတယ္။ တကၠစီဒရိုင္ဘာတေယာက္ တေန႔ နာရီ၂၀ေလာက္ ေမာင္းရင္ တလကို ေဒၚလာ ၅၀၀ေလာက္ ၀င္ေငြရပါတယ္။ တကၠစီဒရိုက္ဘာတဦးအေၾကာင္း အမ်ိဳးသမီး ကားေမာင္းသူတေယာက္နဲ႔ တကၠစီကားငွားစီးရင္း၊ ၾကံဳလို႔ ေမးျမန္းအင္တာဗ်ဴးခဲ့ပါတယ္။ .. တကၠစီကုမဏီ VINASUN ဆိုတဲ့ ကုမဏီမွာ တကၠစီ အစင္း ၆၀၀၀ ေျခာက္ေထာင္ နဲ႔ ဒရိုင္ဘာ တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေလာက္ ရွိပါတယ္။ တကၠစီကုမဏီကို ေန႔တြက္နဲ႔ေပးရတယ္။ ဓါတ္ဆီကုိယ့္ဖာသာ ၀ယ္ထည့္၊ Accident ျဖစ္ရင္ တ၀က္စီခံရတယ္။ Car maintenance ကိုေတာ့ ကုမဏီက လုပ္ေပးတယ္။ သူတို႔ လင္မယား၂ေယာက္ အလွည့္က် ေမာင္းၾကတယ္။ လူသာနားတယ္ ကားကမနားဘူး .. ။ တလကို ၀င္ေငြ US$500 ေလာက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ ကေလးေတြကို အဂၤလိပ္စာ မသင္ေပးႏိုင္ပါဘူး။ စင္ကာပူ International School ဆိုရင္ တလကို ဗီယက္နမ္ေငြ ၁၀သန္းအထက္ (> US$600) ေလာက္ေပးရေတာ့ သာမန္အစိုးရေက်ာင္းပဲထားရတယ္။ အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးေပမဲ့ ကေလးက အဂီလိပ္စာ မတတ္ဘူး ..လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ဟာ Poor အဆင့္အတန္းမွာရွိေၾကာင္း၊ Very Poor ေတာ့မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ကေလးေက်ာင္းပို႔၊ ေစ်း၀ယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ပိုင္ ဆိုင္ကယ္တစင္းနဲ႔ သြားေၾကာင္း၊ သား၊သမီး ၂ေယာက္နဲ႔ မိဘ အားလံုး ၄ေယာက္ ဆိုင္ကယ္တစင္းစီးျပီး ေလွ်ာက္သြားရေၾကာင္း၊ ကုမဏီတကၠစီနဲ႔ သြားလို႔ရေပမဲ့ တကၠစီက Millage နဲ႔ ကုမဏီက ပိုက္ဆံရွင္းရေတာ့ ကုမဏီတကၠစီကို ကုိယ္ေရးကိစၥေတြမွာ မသံုးေၾကာင္း၊ ဓါတ္ဆီလည္း အင္မတန္ေစ်းၾကီးေၾကာင္း၊ 7 seater Toyota ကားအသစ္ဆိုရင္ US$40,000 ေလာက္ေပးရျပီး၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ၀ယ္ရင္ တစ္ေသာင္းေလာက္ပဲ ေပးရေၾကာင္း၊ ဓါတ္ဆီေစ်းႏႈန္းကလည္း တဂါလန္ကို အေမရိကန္ ၄ေဒၚလာေလာက္ေစ်းရွိေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ေျပာျပပါတယ္။


အမ်ိဳးသမီး တကၠစီေမာင္းသမားက ဒရိုင္ဘာတစ္ေသာင္းေက်ာ္မွာ တစ္ရာထဲရွိတယ္ဆိုျပီး၊ သူမက ဂုဏ္ယူစြာေျပာပါတယ္။ ကားေမာင္းသက္တမ္း ၁၀ႏွစ္အတြင္း တခါမွ ဒါေထာက္လုယူတာမ်ိဳး၊ ပိုက္ဆံမေပးပဲ ဆင္းေျပးတာမ်ိဳး မရွိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Happy Planet Index ထိပ္ဆံုးအဆင့္ကို ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳးမ်ား ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္းရဲေပမဲ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိန္ေနတတ္ေအာင္ အစိုးရက ဦးေဆာင္ေနပါတယ္။ စင္ကာပူမွ တကၠစီေမာင္းသမားမွာ လွိ်ဳ၀ွက္ခလုပ္ေတြရွိပါတယ္။ လုယက္သူ၊ လူဆိုးမ်ားနဲ႔ေတြ႔ရင္ အဲဒီလွ်ိဳ၀ွက္ခလုပ္ကို ႏွိပ္လိုက္၊ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ရဲကားေရာက္လာျပီး ကာကြယ္တဲ့နည္းလမ္း လုပ္ထားရပါတယ္။ တကၠဆီသမားရဲ့ ၀င္ေငြမ်ားကို အႏုၾကမ္းဓျပတိုက္သူမ်ားေတာ့ ကာကြယ္ထားရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက တကၠစီဒရိုင္ဘာမ်ားဆို ပိုလို႔ ဆိုးေသးတယ္။ ခဏခဏ လုယူခံရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ျမန္မာမိတ္ေဆြ တကၠစီဒရိုင္ဘာတဦးေျပာတာေတာ့ ႏွစ္တိုင္း လုခံရတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူမဲေတြဆို လံုး၀မတင္ဘူး၊ မလြယ္ဘူး၊ လုရင္ေတာ့ အသာတၾကည္ အကုန္ထုတ္ေပးလိုက္ေပေတာ့။ အဲ .. တကၠစီခမေပးပဲ ဆင္းသြားတာမ်ိဳးေတာ့ ခဏခဏျဖစ္တယ္ ဆိုပဲ။ ခ်မ္းသာလွတဲ့ အေမရိကန္ နဲ႔ စင္ကာပူ တကၠစီဒရိုင္ဘာ ဘ၀ကို ဗီယက္နမ္တကၠစီဒရိုင္ဘာဘ၀နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္တာပါ။ ၾကံဳလို႔ ေရးရမယ္ဆိုရင္၊ ဗီယက္နမ္မွာ စီးပြားလုပ္ငန္းမ်ား ဥပမာ တကၠစီကုမဏီ၊ မိုဘိုင္းဖုန္းကုမဏီ၊ ေလာင္စာဆီကုမဏီ၊ စတဲ့လုပ္ငန္းၾကီးမ်ားဟာ စစ္တပ္၊ အစိုးရ၊ ၀န္ၾကီးဌာန စတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမ်ားကပဲ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ထားၾကတာကို ျမင္ရေတာ့ ျမန္မာျပည္ ေနာက္၁၀ႏွစ္ၾကာလို႔ စီးပြားလုပ္ငန္းၾကီးမ်ားကို စစ္တပ္ေဆြမ်ိဳးေတြပဲ ဆက္လက္မကိုင္တြယ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ (အာဏာကို လက္လႊတ္၊ခြဲေ၀ေပးႏိုင္ရင္)၊ ဗီယက္နမ္ ၁၈ႏွစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈရလဒ္ - ၂၀၁၂ အေျခအေနမ်ိဳးကို ျမန္မာျပည္ဟာ ၁၀ႏွစ္အတြင္း ခံစားရမယ္၊ ခံစားရပါေစလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ Money can not buy TRUE happiness. Off course, money can buy physical happy happiness. TRUE happiness mean, spiritual happiness. အလုပ္သမား၊ ၀န္ထမ္းဘ၀ ဘြဲ႔ရ လူငယ္ အသက္၃၀ အမ်ိဳးသမီးတဦး၊ အမ်ိဳးသား တဦး တို႔ကို အင္တာဗ်ဴးတဲ့အခါ ၊ သူတို႔ အဂၤလိပ္စကား အသင့္တင့္ ေျပာႏိုင္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားကုမဏီရဲ့ Sub-Company မွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္ရေၾကာင္း၊ လစာေငြ ေဒၚလာ ၃၀၀ ေလာက္ရေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္စကား ပိုေျပာႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံျခားကုမဏီမွာ တိုက္ရိုက္အလုပ္ရႏိုင္ေၾကာင္း၊ လိုကယ္ Local Staffs ေတြဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ စကားေျပာႏိုင္ႏိုင္ လစာမေပးေၾကာင္း၊ ၾသစေၾတးလွ်ား၊ အေမရိကား၊ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားက ဗီယက္နမ္မ်ားစြာ ႏိုင္ငံျခားကုမဏီမ်ားမွာ Expat Salary နဲ႔ လုပ္ကိုင္ေနၾကေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ရတဲ့ လစာနဲ႔ သူတို႔ ေဒသခံ၊ ပညာတတ္မ်ားရတဲ့လစာ အလြန္ကြာျခားေၾကာင္း၊ ဗီယက္နမ္မွာ ေအးေအးေနလို႔ေကာင္းေပမဲ့ ေငြမ်ားမ်ားရတဲ့သူမ်ားကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၊ ဗီယက္နမ္ေဒသခံ သူေဌး၊ကုမဏီပိုင္ရွင္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခ်မ္းသာသူမ်ားက အရမ္းခ်မ္းသာေၾကာင္း၊ လူလတ္တန္းစား နည္းေၾကာင္း .. စသျဖင့္ ေျပာျပသြားပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔ Official Name ကေတာ့ ဆိုရွယ္လစ္ဗီယက္နမ္ ဆိုေတာ့ ျမန္မာဆိုရွယ္လစ္သမၼတႏိုင္ငံ လို႔ေခၚခဲ့တဲ့ ဦးေန၀င္း စစ္အာဏရွင္စနစ္ကို ျပန္လည္သတိရမိပါတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ရဲ့ အသက္ေငြ႔ေတြ ဗီယက္နမ္မွာ အမ်ားၾကီး ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ တပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ကို တရုပ္ျပည္လို One Counry - two System က်င့္သံုးတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္လုိ႔ပါ။

လွပေသာဗီယက္နမ္အမ်ိဴးသမီးမ်ား ဗီယက္နမ္အမ်ိဳးသမီးမ်ား ထမီမ၀တ္ၾကပါ။ သူတို႔ဟာ ပိတ္ ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္ၾကပါတယ္။ ဟိုးတုန္းက လယ္သူမေတြ ဗီယက္နမ္ခေမာက္ေဆာင္းျပီး လယ္လုပ္၊ စစ္တိုက္ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ဗီယက္နမ္အမ်ိဳးသမီးမ်ား စက္ရံုအလုပ္သမေတြ ျမိဳ႔ေပၚတက္လာျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္လုပ္တဲ့ ဗီယက္နမ္-စင္ကာပူ စက္မႈဇံုမွာ ဗီယက္နမ္အလုပ္သမေတြ သိန္းနဲ႔ခ်ီျပီး ေတြ႔ရတယ္။ မနက္ ၇နာရီဆိုရင္ အနီးနားက ရပ္ကြက္ေတြမွာ ေနတဲ့ ဗီယက္နမ္အမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီး၊ စက္ဘီးစီး၊ တခ်ိဳ႔လည္း လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာၾကတယ္။ အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံု၊ ဘိနပ္စက္ရံု၊ အစားေသာက္စက္ရံု စသျဖင့္ စက္ရံုအလုပ္သမေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုခ်ီမင္းျမိဳ႔ၽမွာ အနိမ့္ဆံုးလစာကို Us$130 သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရး၊ ေရနံဓါတုစက္ရံုအလုပ္သမားမ်ားစြာကေတာ့ အမ်ိဳးသားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုး ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္စီးျပီး အလုပ္လာၾကတယ္။ ကားလမ္း တခုလံုးလည္း ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔ အျပည့္ပါပဲ။ ဆိုင္ကယ္အေဟာင္းတစင္းကို US$200-1000 ေလာက္ေပးရျပီး၊ အေကာင္းစားဆိုင္ကယ္ဆို US$5000 ေလာက္ေပးရတဲ့ ဟြန္ဒါ၊ ဂ်ပန္ဆိုင္ကယ္မ်ားစြာ ဗီယက္နမ္မွာပဲ ထုတ္လုပ္ပါတယ္။ ေရာင္းခ်ပါတယ္။ ကေလး၊လူၾကီးကအစ ဆိုင္ကယ္ကို တနာရီ ၁၅မိုင္ႏႈန္းေလာက္နဲ႔ စည္းကမ္းရွိစြာ ျမိဳ႔ထဲမွာ ေမာင္းၾကေတာ့ ယဥ္တိုက္မႈနည္းပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ ဟိုခ်ီမင္းျမိဳ႔ကို သြားလည္ေတာ့ လမ္းမွာ ဗီယက္နမ္မဂၤလာေဆာင္ပြဲ မ်ားစြာေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား လွပစြာ၀တ္ဆင္ထားျပီး၊ မဂၤလာပြဲ အ၀င္တံခါး၀မွာ တန္းစီ၊ ပန္းစည္းမ်ားနဲ႔ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းမ်ား၀တ္ဆင္ျပီး ေစာင့္ၾကိဳၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႔မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ ဥေရာပ၀တ္စံုကို ဆင္တူ၀တ္ထားတဲ့ လူငယ္သတိုးသား အရံမ်ားစြာ အ၀င္၀မွာ တန္းစီေစာင့္ၾကိဳေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ားစြာ ေတြ႔ရပါတယ္။ မဂၤလာေဆာင္မွာ အေကာင္းဆံုး၊ အလွပဆံုး ဗီယက္နမ္ အမ်ိဳးသမီး အ၀တ္ဒီဇိုင္းမ်ား ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ဗီယက္နမ္အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ ျမန္မာျပည္က ရွမ္းမကေလးမ်ားလိုပဲ အသားရည္ျဖဴေဖြးျပီး၊ စကားေျပာလည္း ညင္သာပါတယ္။ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးမ်ား စကားေျပာသလို ယဥ္ေက်းပါတယ္။ တရုပ္ျပည္ယဥ္ေက်းမႈလႊမ္းမိုးေတာ့ တရုပ္အ၀တ္အစားမ်ား၊ အမ်ိဳးသမီး အၾကီးအငယ္မေရြး ပိတ္ေဘာင္းဘီရွည္ ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။ ေဘာင္ဘီတို၊ ေျခေပၚ၊ လက္ေမာင္းေပၚ အ၀တ္အစားမ်ား သိပ္မ၀တ္ဆင္ၾကပါ။ စင္ကာပူမွေတာ့ ပိုက္ဆံမတတ္ႏိုင္လို႔၊ မိန္းမယူဖို႔ ခက္ေနတဲ့ လူပ်ိဳၾကီးမ်ားကို ဗီယက္နမ္အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ထိမ္ျမားေပးတဲ့ Match Maker ကုမဏီမ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ ဗီယက္နမ္သတိုးသမီးမ်ားဟာ တရုပ္အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ သစၥာပိုရွိတယ္လို႔ ေၾကာ္ျငာၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့အျမင္ေတာ့ မထူးပါေလ... မိန္းမသည္၊ မိန္းမပင္ျဖစ္ပါတယ္။ အလွအပၾကိဳက္သည္။ စကားေျပာေကာင္းသည္။ ဖိနပ္ႏွင့္အိတ္ ခဏခဏ ၀ယ္သည္၊ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ခင္တြယ္သည္.. ။

လွပေသာျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ထမီ စင္ကာပူ၊ ျမန္မာသံရံုးဧည့္ခံ၊ ထမင္းစားပြဲတခုကို ျမန္မာမိန္မငယ္ေလးမ်ား ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္တေယာက္၊ စကပ္တို တေယာက္ ၀တ္ျပီး သြားတဲ့အခါ၊ ဧည့္ၾကိဳအမ်ိဳးသမီးက ... ေမာင္းမထုတ္ေပမဲ၊ မေၾကနပ္တဲ့ စကားတခုကို ေျပာပါတယ္။ အန္တီတို႔ ထမင္းစားပြဲမွာ ျမန္မာခ်ိန္ထမီပဲ အမ်ိဳးသမီးေတြ ၀တ္ရတယ္။ ေနာက္ဆို ထမီ၀တ္လာဖို႔ .. မၾကိဳက္တဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာခံရတယ္။ စကပ္တိုတို စိတ္ဆပ္တဲ့ မိန္းကေလးက ဧည့္ခံပြဲမတတ္ေတာ့ပဲ၊ ျပန္ေျပးခ်င္စိတ္၊ ျပန္ေျပာခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ျပီး အခန္းအနားတက္ခဲ့ရေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အခုတေလာ ႏိုင္ငံတကာမွာ အရမ္းေခတ္စားေနပါတယ္။ ခ်ိတ္ထမီနဲ႔ရင္ဖံုးအက်ၤ ီ၀တ္ဆင္ျပီး က်က္သေရရွိလုိက္တာလို႔ ျမန္မာေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ေျပာၾကတယ္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ ဦးသိန္းစိန္ဇနီး၊ ဦးေရႊမန္းဇနီးသည္ေတြ ထမီလွလွေလးေတြ ၀တ္ဆင္တာပဲ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီေတာ့ အစိုးရအရာရွိၾကီးငယ္အားလံုး အမ်ိဳးသမီး (သို႔မဟုတ္) ဇနီးသည္မ်ား ထမီ၀တ္ရသည္ ဆိုတာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ မ၀တ္ရင္ .. အစိုးရလူၾကီးကေတာ္နဲ႔ မထိုက္တန္သကဲ့သို႔ ယူဆေနၾကပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူမဟုတ္ရင္ေတာ့ ၾကိဳက္သလို ၀တ္ဆင္လို႔ရတယ္ ဆိုပါေတာ့။ ၾကံဳလို႔ ၁၉၄၅ခုႏွစ္ ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးကာစ ထိုင္းႏိုင္ငံ အမ်ိဳးသမီး၊ အမ်ိဳးသား တိုင္းျပည္လူထု ၀တ္စားဆင္ယင္မႈ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ျပန္ၾကည့္မိပါတယ္။ လက္ရွိ ျမန္မာေက်းလက္၀တ္ဆင္မႈအတိုင္း မိန္းမထမီရင္လ်ွား၊ ေယကွ်ၤား ပုဆိုး၊ မိန္းမထမီနဲ႔ရင္ဖံုးအက်ၤ ီ ..အခုေခတ္ ေက်းလက္ ျမန္မာေတြအတိုင္းပဲ ၀တ္စားဆင္ယင္ၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဒုတိယကမၻာစစ္ေနာက္ပိုင္း ထိုင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြေၾကာင့္ ထပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္၊ ဘုရင္၊ မိဘုရားကအစ အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုေတြတလွည့္၊ ရိုရာယဥ္ေက်းမႈ၀တ္စံုတလွည့္ ၀တ္ဆင္ေနၾကပါတယ္။ ထိုင္း၊ မေလးရွား၊ ကေမၻာဒီယား၊ ဗီယက္နမ္၊ တရုပ္ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ရဲ့ ဇနီးသည္မ်ားမွာ စကပ္၊ ဂါ၀န္ ၀တ္ထားရင္လည္း သူတို႔တိုင္းျပည္သားမ်ားက လက္ခံပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ့ ကေတာ္ၾကီးမ်ား ထမီလွလွ ၀တ္တဲ့ယဥ္ေက်းမႈကို စစ္အာဏာရွင္စတိုင္ ထိန္းသိမ္းထားပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အစိုးရလူၾကီးမ်ားရဲ့ ဇနီးသည္ ထမီမ၀တ္လို႔ေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ရာထူး မထိခိုက္ေပမဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္ဗီုလ္ခ်ဳပ္ (သို႔မဟုတ္) အဆင့္ျမင့္ အစိုးရရာထူးတေယာက္ရဲ့ ဇနီးသည္ ထမီမ၀တ္ပဲ၊ ဂါ၀န္၀တ္ျပီး ပြဲထြက္လို႔ကေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ရဲ့ ရာထူးကို ထိခိုက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး၊ထမီ၀တ္သည္ ဆိုစကားရဲ႔ ပထမ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ပါ။ ေနာက္အခြင့္သာရင္ ျမန္မာမ်ား ပုဂၢိဳလ္ခင္မင္မႈမ်ား၊ ေလာကြတ္ျပဳမႈမ်ား၊ ျမန္မာေသြးအျပည့္ပါမွ ခင္မင္မႈမ်ား .. စတဲ့အေၾကာင္းမ်ားကို စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ အားလံုး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
ေဇာ္ေအာင္(မံုရြာ) ၁၉-ဇြန္-၂၀၁၂