ထိုင္းႏိုင္ငံကုိ အလုပ္ လာလုပ္ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြဟာ အိမ္မွာ လုိေလေသး မရိွေအာင္ မိဘေတြ ထားေပးတဲ့ၾကားက မိဘေတြကုိ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ၿပီး ထြက္လာၾကတာ တစ္မ်ဳိး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အလုပ္ေတြ ေတာင္လို ပံုေအာင္ ရိွေနတဲ့ၾကားက အေပ်ာ္သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ အလုပ္ ထြက္လုပ္တာမ်ဳိးက တဖံု၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စုမိၿပီး သူမ်ားေခၚလို႔ လုိက္လာၾကတာက တစ္နည္း စသျဖင့္ ထြက္လာၾကတာလုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီလို အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ တိုင္း ၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ေက်းရြာ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ေကာ္မတီအဖြဲ႔၀င္ေတြက လုိက္လံကယ္ဆယ္ၿပီး မိဘရပ္ထံ အပ္ႏွံခဲ့တယ္လုိ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ျပသခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးေတြကုိ နအဖအႀကိဳက္ လုိက္လုပ္ေပးေနရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသမီးေရးရာ ေကာ္မတီဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေတြမ်ား တာ၀န္ ယူေပးေနၾကသလဲ ဆိုတာ မသိႏုိင္ေပမယ့္ သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ အလုပ္ လာလုပ္ကုိင္ေနၾကတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ့ အေရအတြက္ကို ၾကည့္ရင္ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ အေျဖထုတ္ဖုိ႔ လုိမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။
က်မေတြ႔ဆံုခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလး တစ္ဦးကေတာ့ မိဘနဲ႔ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုးလို႔ အေပ်ာ္သေဘာနဲ႔ မဲေဆာက္ကုိ ေရာက္လာသူေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ မိဘမဲ့ဘ၀ ၊ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ဘ၀နဲ႔မို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕မွာ လာေရာက္ ေရာင္းစားတာကုိ ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူမလိုခ်င္တာက ပန္းကန္ေဆး၊ ထမင္းခ်က္၊ အိမ္ေဖာ္ အလုပ္ေလးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ (13) ႏွစ္ အရြယ္ အပ်ဳိမျဖစ္ေသးတဲ့၊ ရင္သားက အစ မထြက္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ “ျပည့္တန္ဆာ ေလာက” ရဲ့ ပါကင္ေဖာက္တဲ့ စာရင္းထဲကုိ ၀င္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ပါကင္ေဖာက္တယ္ဆိုတာ ျပည့္တန္ဆာ အေတြ႔အႀကံဳ လံုး၀မရိွေသးတဲ့ HIV / AIDS ေရာဂါကင္းစင္တဲ့ အပ်ဳိျဖန္း၊ အပ်ဳိ မျဖစ္တျဖစ္ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြကုိ ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရာင္းစားတဲ့ စနစ္တစ္ခုပါပဲ။
(13)ႏွစ္အရြယ္ ကရင္မိန္းကေလးငယ္ တစ္ဦးဟာ ျပည့္တန္ဆာရံုမွာ ေရာင္းစားခံရၿပီး ပါကင္ေဖာက္တယ္ ဆုိတာကုိ စတင္ၾကားသိရတဲ့ လိင္ေစ်းတန္းက ပထမဦးဆံုး သူမရဲ့ ျဖစ္ရပ္ကုိ အခုလုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ပထမဦးဆံုး သမီးကို ဖာရံုမွာ မထားေသးပါဘူး။ သူတုိ႔ေခၚတာ ဘာလဲမသိဘူး။ ပါကင္ေဖာက္တယ္ဆိုလား ဘာလဲ မသိဘူး။ အဲဒီေနရာကုိ ပုိ႔လုိက္တယ္။ အဲဒီေနရာကို ပုိ႔လုိက္လုိက္ခ်င္းမွာပဲ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ပါကင္ စၿပီး ေဖာက္တယ္။ သမီးကေျပာတယ္၊ အဲဒီလူႀကီးကုိ က်မကုိ ဘာလုပ္မွာလဲလုိ႔ ေမးမိတယ္။ အဲဒီဦးေလးႀကီးက နင့္အတြက္ ငါ ပုိက္ဆံ ေပးၿပီးသြားၿပီ၊ နင့္ကုိ ငါႀကိဳက္သလို လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ အဲဒီမွာ က်မက ပုန္ကန္ေတာ့ ရုိက္ႏွက္ၿပီး လုပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ က်မကုိ 3 ခါလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး - ပါကင္ေဖာက္တယ္။ ေဖာက္ၿပီးေတာ့ ဖာရံုက ဖာေခါင္းမက လာျပန္ယူၿပီး သူတို႔ရဲ့ ဒါလင္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ခုိင္းတယ္။ အျပင္လည္း မထြက္ရဘူး။ အျပင္ထြက္ဖို႔ ေနေနသာသာ ျပတင္းေပါက္ေတာင္ မၾကည့္ရဘူး။ ၾကည့္မိရင္ ရုိက္တယ္။ ထမင္းလည္း ၀ေအာင္ မေကၽြးဘူး။”
ပါကင္ေဖာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဧည့္သည္ေတြကုိ ျမဴဆြယ္တဲ့အလုပ္ကုိ စတင္လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ စကတ္တိုတုိမွာ အတြင္းခံမပါပဲ လူျမင္သာတဲ့ ေနရာမွာ စတင္ ထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ ထိုင္ပံုထုိင္နည္းကအစ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းေတြက သင္ၾကား ျပသထားတာေၾကာင့္ ထုိင္တဲ့ပံု မဟုတ္ရင္ ျပည့္တန္ဆာမ်ားကို ႀကီးၾကပ္တဲ့သူေတြက ရုိက္ႏွက္ အျပစ္ေပးတာကုိ ကေလးမေလးဟာ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။
သူတို႔ရဲ့ အက်ႌေပၚမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ့ နံပတ္ျပားေလးေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ႀကိဳက္ရင္ လက္ညုိဳးထိုး ေခၚယူႏုိင္တဲ့ ဧည့္သည္ေတြရဲ့ ဆႏၵကုိ ျပည့္တန္ဆာဘ၀ သြတ္သြင္းခံထားရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေတြက ေခါင္းခါ ျငင္းဆန္ခြင့္ မရိွခဲ့ပါဘူး။ တေန႔မွာေတာ့ အျပင္ကို ေခၚေဆာင္သြားမယ့္ ဧည့္သည္ရဲ့ ေနာက္ကုိ သူမ လိုက္ခဲ့ရပါတယ္။
“သမီးဘ၀က အဲဒီ ဧည့္သည္ ေခၚသြားတဲ့ေန႔က အဆိုးဆံုးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဧည့္သည္က ဒါလင္ရံုကေန ေခၚသြားၿပီး ျပန္မပုိ႔ဘူး။ သမီးစိတ္ထင္တယ္။ သမီးေတာ့ ေသၿပီလုိ႔။ လမ္းသရဲေတြလား မသိဘူး။ ေတာင္ယာထဲမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို ေတာထဲမွာ ေတြ႕သြားတယ္။ ဓားႀကီးနဲ႔။ သမီးစိတ္ထင္ေနတယ္ - ငါေတာ့ေသပါၿပီလုိ႔။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို ေျခေတြ လက္ေတြမၿပီး ေခၚသြားတယ္။ သမီး ေအာ္ဟစ္ေနမိတယ္။ သမီးကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ၊ သမီးမွာ ပုိက္ဆံလည္း မရိွပါဘူး။ ဘာလုိခ်င္လို႔ ေခၚသြားရတာလဲလုိ႔ ေအာ္ဟစ္ ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ အဲဒီလူႏွစ္ေယာက္က သမီးကို တဲတစ္ခုကို ေခၚသြားတယ္။ တဲကိုေရာက္ေတာ့ လူ (6) ေယာက္ေလာက္ စ္ရိွမယ္၊ သမီးကို၀ုိင္းၿပီး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ အဓမၼ ျပဳက်င့္ၾကတယ္။ ”
မိန္းကေလးငယ္ရဲ့ မိန္းမကိုယ္ကေန ေသြးအလိမ္းလိမ္း ယုိစီးထြက္ခဲ့ရသလုိ အထက္ကိုဆန္ၿပီး ပါးစပ္၊ ႏွာေခါင္း ေနရာေတြကေန ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေသြးေတြစီးဆင္းခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အႏုိင္ႏုိင္သယ္ရင္း ဦးတည္ရာမဲ့စြာ လမ္းေပၚ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ကံၾကမၼာက သူ႔လက္ထဲ ရိွမေနျပန္ပါဘူး။ ျပည့္တန္ဆာတစ္ဦးကို ထုိင္းရဲေတြက ဖမ္းဆီးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းေတြ လက္ထဲကိုပဲ သူမ ျပန္ေရာက္ရိွခဲ့ပါတယ္။
“သမီးဒါလင္ရံုကို ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းမက ေမးတယ္။ နင္ဘာလို႔ ႏွစ္ရက္ေတာင္ ၾကာေနရတာလဲ၊ နင္ထြက္ေျပးတာ မဟုတ္လားဆိုၿပီး သမီးကို ရုိက္ႏွက္ျပန္တယ္။ အခန္းထဲမွာ ေသာ့ခတ္ၿပီး ထားတယ္။ ထမင္းလည္း မေကၽြးဘူး။ (10) ရက္ ၾကာသြားတယ္။ သမီးရဲ့ ဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းေတြက စားစရာတခ်ဳိ႕ လာခိုးေကၽြးၾကတယ္။ သမီး သူတုိ႔ကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။ နင္တို႔ေက်းဇူး ငါမေမ့ပါဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို (10) ရက္ ၾကာၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ သမီးထြက္ေျပးဖို႔ လုပ္ခဲ့တယ္။ သမီးဘ၀က ဒီထက္ပုိၿပီး ဆိုးစရာ မရိွေတာ့ဘူးေလ။ သမီး အဲဒီတိုက္ကေန ခုန္ခ်ထြက္ေျပးမယ္။ ေသခ်င္လည္း ေသပါေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိတယ္။ သမီး မေနႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သမီး ခုန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။"
ဒီလိုနည္းနဲ႔မွ မေသရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေသဖို႔မရိွေတာ့ဘူး။ ျပတင္းေပါက္ေပၚကေန ခုန္ခ်ထြက္ေျပးမွပဲ ငါ လြတ္ေျမာက္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး “ဒါလင္”လို႔ အမည္ရတဲ့ ျပည့္တန္ဆာရံုကုိ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ မိန္းမငယ္ေလး ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ သူ ဘယ္လိုဘ၀မ်ဳိးေတြ ထပ္ႀကံဳေတြ႕ရပါသလဲဆုိတာ က်မတို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ စိတ္၀င္စားၾကဦးမလားပဲ။
ျပည့္တန္ဆာရံုကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ “ျပည့္တန္ဆာရံုကေန အထြက္ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးရဲ့ ေကာင္းမႈနဲ႔ သမာအာဇီ၀ အလုပ္လုပ္ကုိင္ဖို႔ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို တက္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္အလုပ္ကလြဲရင္ ဘာပဲလုပ္ရ လုပ္ရေပါ့။ ဘန္ေကာက္မွာ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနရင္း အသက္ (14) ႏွစ္ထဲမွာ အိမ္ေထာင္ က်ခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကုိယ္၀န္ (5) လမွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတာေၾကာင့္ သူမဟာ အားကိုးအားထား ျပဳစရာ မရိွေလာက္ေအာင္ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သူမဟာ တရားမ၀င္ အလုပ္သမေလးဘ၀နဲ႔ ၀မ္းတထြာအတြက္ ရုန္းကန္ရင္း ရင္ေသြးငယ္ကုိ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္ ဘ၀နဲ႔ ျပဳစု ထိန္းသိမ္း ခဲ့ရရွာပါတယ္။ တေန႔မွာ တရားမ၀င္ အလုပ္သမားေတြကုိ ထိုင္း လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕က ဘန္ေကာက္ အခ်ဳပ္ေထာင္ကေန ကယ္ရီခ မလိုပဲ မဲေဆာက္ကုိ ျပန္လည္ ေရာက္ရိွလာခဲ့ပါတယ္။ သူမရဲ႕ဘ၀ေတြကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ ခဲ့ရေပမယ့္ ျပည့္တန္ဆာေလာကကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မသြားေတာ့ဘူးလို႔ သူမ သႏၷိဌာန္ ခ်ခဲ့တယ္။ ျပည့္တန္ဆာ ဘ၀မွာေတာင္မွ သူမဟာ အႏွိမ္ခံဘ၀ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္တဲ့။ မိဘမဲ့ ဖာဆိုၿပီး ၀ုိင္း၀န္းေျပာတာ ခံရတယ္ဆိုပဲ။
“သူတို႔က သမီးကုိ ႏွိမ္တယ္။ အေဖ အေမမရိွ သားသမီးတဲ့၊ သူမ်ား လာေရာင္းစားတာ ခံရတယ္တဲ့၊ ဖာေတာင္မွ မိဘမရိွတဲ့ ဖာဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ သမီး မမႈပါဘူး။ ငါပုိက္ဆံလုိခ်င္လို႔ ဒီေနရာကုိ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါမသိလို႔၊ ငါ သူမ်ားေရာင္းစားတာ ခံရလို႔ လာလုပ္ရတာလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။”
ျပည့္တန္ဆာရံုထဲမွာ သူမလို အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ ရိွၾကတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းကုိ ေဆးရံုက က်န္းမာေရး ပညာေပး ဆရာမေတြ လာေရာက္ၿပီး က်န္းမာေရးအေျခအေန စစ္ေဆးခဲ့ရာမွာ သူမကိုယ္ထဲမွာ ဆစ္ပလစ္ပုိး ေတြ႕ရိွခဲ့ပါတယ္။ ေသေလာက္တဲ့ပုိး မဟုတ္ေပမယ့္ သူမဟာ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕ရွာတယ္။ သူမလိုပဲ ေရာဂါျဖစ္ေနသူတစ္ဦး အေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာျပခဲ့ၿပီး ျပည့္တန္ဆာေခါင္းဆီကေန ေရာဂါရိွေနၿပီဆိုၿပီး ဒါလင္ရံုကေန ထြက္ခြာခြင့္ ေတာင္းခဲ့တယ္။
“အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရိွခဲ့တယ္။ အသက္က (12)ႏွစ္၊ သမီးထက္ တစ္ႏွစ္ငယ္တယ္၊ က်မမွာ ေရာဂါရိွေနၿပီလို႔ သူကေျပာတယ္။ ကန္ေတာ့ေနာ္။ သူထုိင္လုိက္လို႔ရိွရင္ မိန္းမကိုယ္ေနရာမွာ အရည္ေတြ၊ ျပည္ေတြက်တယ္။ ဘယ္ဧည့္သည္ကမွ သူ႔ကုိ မငွားေတာ့ဘူး။ ဖာေခါင္းမေတြက သူ႔ကိုေမာင္းထုတ္တယ္။ တေန႔က်ေတာ့ ဖာေခါင္းမက အစည္းအေ၀းေခၚၿပီး အမ်ဳိးသမီးေတြ အားလံုးကုိ ေျပာတယ္။ ေရာဂါရိွတဲ့သူေတြ ေမာင္းမထုတ္ခင္ ထြက္သြားေနာ္တဲ့။ မေပးေနဘူး ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ သမီးမွာ ေရာဂါရိွေနၿပီ။ ဒီကေန ထြက္သြားပါရေစလို႔ ခြင့္ေတာင္းမိတယ္။ ဖာေခါင္းမက ေျပာတယ္၊ ဆစ္စ္ဖလစ္က အေပါ့ပဲတဲ့။ AIDS မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ထြက္သြားစရာ မလုိေသးဘူးတဲ့၊ ဒီေတာ့ သမီး ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ ”
အခုလို ျပည့္တန္ဆာေလာက အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေနေပမယ့္ သူမမွန္းသိရင္ (ျပသနာ) ရွာၾကလိမ့္မယ္ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြလည္း ရိွေနခဲ့ပါတယ္။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကုိ ကုိယ္၀န္နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ အေျခအေနကုိ ေျပာျပရာမွာေတာ့ - “မဲေဆာက္ေစ်းကုိ သမီး ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကုိယ္၀န္နဲ႔ေလ၊ ကေလးကလည္း ဘယ္မွာေမြးရမွန္း မသိ၊ ေက်ာင္းသားေဆးခန္း (မယ္ေတာ္ေဆးခန္း) က ဆရာမႀကီးတစ္ေယာက္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ လာ၀ယ္ရင္း သမီးကိုေစ်းမွာ ေတြ႔သြားတယ္။"
"သမီးကို သူက ေမးတယ္၊ သမီး နင္ဘယ္မွာ ကေလးေမြးမွာလဲလို႔ ေမးတယ္၊ နင္ဘယ္မွာ ေနသလဲတဲ့၊ ေယာက္်ားကေတာ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳသြားၿပီလုိ႔ ျပန္ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဒါဆုိရင္ မနက္ျဖန္ ေဆးခန္းကုိ လာခဲ့ဆိုၿပီး ကားခနဲ႔ ထမင္းစားဖုိ႔ ဘတ္ (၁၀၀) ေပးသြားတယ္။ ေဆးခန္းကို သြားေတာ့ ဆရာမက ကုိယ္၀န္ကိုလည္း ၾကည့္ေပးတယ္။ ေသြးလည္း စစ္ေပးတယ္။ သမီးေသြးက ေနာက္အပတ္ဆို ေရာဂါရိွမရိွ သိရမယ္လုိ႔ ေျပာၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္အပတ္က်ေတာ့ ေဆးခန္းကို သမီးျပန္လာခဲ့တယ္။ ဆရာမႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ သမီးမွာ ေရာဂါပုိးရိွတယ္လို႔ ေျပာျပတာကို ၾကားရတယ္။ သမီးတကိုယ္လံုး ေတာင့္သြားသလုိ ျဖစ္ရတယ္။ သမီးလန္႔သြားၿပီး ရင္ေတြလည္း တုန္ယင္သြားမိတယ္။ ေရာဂါပုိးရိွရင္ သမီးလည္း မၾကာဘူး၊ ေသရလိမ့္မယ္။ ဗိုက္ထဲက ေမြးလာတဲ့ ကေလးကေကာ သမီးမရိွရင္ သူဘယ္သူနဲ႔ ေနမလဲဆိုၿပီး သမီးအမ်ဳိးစံု ေတြးေတာေနမိတယ္။"
"သမီးက ဆရာမႀကီးကုိ ဘာေရာဂါပုိး ေတြ႔လဲလို႔ ေမးမိတယ္။ ဆရာမႀကီးက စိတ္မပူပါနဲ႔ သမီးရယ္တဲ့။ ကာလသားေရာဂါဟာ ကုရင္ေပ်ာက္ပါတယ္တဲ့၊ အဲဒီမွာ ေဆးလည္းထိုးေပးတယ္။ ေဆးလည္း ေသာက္ခိုင္းတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ သမီးဟာ ကေလး ေမြးဖြားဖို႔ရက္ နီးကပ္လာခဲ့တယ္။ ကေလးကုိ ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာပဲ သြားေမြးခဲ့တယ္။ ကေလးေမြးတဲ့ ေန႔ကေတာ့ သမီးဘ၀မွာ ၀မ္းအနည္းဆံုးပဲ။ သမီးေဘးမွာ လူတစ္ေယာက္မွ မရိွၾကဘူး။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးကုိၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ခဲ့ၿပီး ဒီလုိခံစားမႈမ်ဳိးကုိ သမီးဘယ္လိုမ ျပန္ေျပာလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဆရာမေတြက ကေလးေမြးၿပီးကာစ သမီးကို ထမင္းဆာမယ္ဆိုၿပီး ထမင္း ယူလာေကၽြးတယ္။ ထမင္းတစ္လုပ္မွ စားလုိ႔မရေအာင္ သမီးရင္ထဲမွာ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့တယ္။”
ဒီလိုနဲ႔ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းေလး ေမြးလာတဲ့ ရင္ေသြးကေတာ့ သမီးေလး ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သမီးေမြးၿပီး ၃ ရက္အၾကာမွာ သားငါးေစ်းခံုေတြမွာ ညဘက္ အိပ္ရင္း ေသြးႏုႏုနဲ႔ လုိက္လံေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနတဲ့ မဲေဆာက္ေစ်း အိမ္သာေရွ႕က ေကာင္မေလးဟာ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းပါပဲ။ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းကို ေစ်းခံုေပၚမွာ အိပ္ခြင့္ျပဳတဲ့ ေစ်းေစာင့္သူ ထိုင္းအမ်ဳိးသား အသက္ ၅၀ အရြယ္ရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူမ ကေလးငယ္ သံုးေလးလ ေရာက္တဲ့အခိ်န္မွာ သူမကုိ အဓမၼ ျပဳက်င့္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ သမီးငယ္နဲ႔ အိပ္စရာ တစ္ေနရာရဖို႔ အေရး အဓမၼျပဳက်င့္တာကုိ ခံခဲ့ရေၾကာင္း၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံက သူေတာင္းစားေတြ ရိွေနလွ်က္နဲ႔၊ အဓမၼ ျပဳက်င့္တာကုိ ၾကားေနရလွ်က္က ဘယ္သူကမွ သူမကုိ အကူအညီ မေပး၀ံ့ၾကဘူးလို႔ သူမက ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
အခုဆိုရင္ (၁၅) ႏွစ္အရြယ္ ေရာက္ရိွေနၿပီျဖစ္တဲ့ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းဟာ သူ႔သမီးငယ္ကုိေတာ့ သူ႔လိုဘ၀မ်ဳိး မေရာက္ေအာင္ ထားမယ္။ မ်က္ႏွာငယ္ မခံရေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္မယ္ဆိုၿပီး က်မကုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သမီေလးႀကီးလာရင္ သူ႔အေမဟာ ျပည့္တန္ဆာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျပည့္တန္ဆာရံုေတြမွာ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အမ်ားက ႏွိမ့္ခ်မယ့္ စကားေတြကုိ သူ႔သမီးေလး မၾကားေစရဘူးတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ညေစ်းေတြမွာ ကေလးငယ္ေလးကို ပိုက္ရင္း ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ေက်ာ္အထိ ေတာင္းရမ္းေနရွာတယ္။ ေငြေလးအနည္းငယ္ စုမိရင္ ျမ၀တီဘက္ျပန္ၿပီး ၿခံအလုပ္ လုပ္ကုိင္စားေသာက္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
အခုဆိုရင္ ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းနဲ႔ သူမရဲ့ သမီးငယ္ေလးဟာ အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ့ အရိပ္အမိုးေအာက္မွာ ဘ၀လံုၿခံဳစြာနဲ႔ ေနထိုင္ေနပါၿပီ။
ခ်ဳိခ်ဳိစမ္းလုိ ကေလးျပည့္တန္ဆာေလးေတြ ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္မွာ ဘယ္ေလာက္ အေရအတြက္အထိ ေရာက္ေနၾကၿပီလဲ --- ။
0 comments:
Post a Comment